هر ماه یک روز را برای خودت مرخصی بگیر. شب قبل از آن، موقع خوابیدن، ساعت نگذار. برای آن روز برنامه ریزی نکن. صبح تا هر ساعتی که خواستی، بخواب. اگر برای خودت خانه داری که چه بهتر. اگر نه می توانی بروی توی اتاقت و حتی می توانی در را هم قفل کنی. بعد دراز بکش روی تختت. آهنگی هم بگذار. به هر چه می خواهی فکر کن. خواستی فیلم ببین یا کتاب بخوان. یا نگاهی به آلبوم عکس هایت بینداز. اگر دلت هوای بیرون کرد بلند شو و لباست را بپوش. هر کفشی که دوست داری با هر شلواری. ست هم نبود، نبود. فکر نکن به کجا بروی. نخستین تاکسی هر جایی که می رود سوار شو. کرایه اش را بیشتر بده. توی خیابان که راه می روی به مغازه ها نگاه کن. به دوستانت نگو که همراهت بیایند. اصلاگوشی ات را در خانه جا بگذار. آرام قدم بزن. به آدم ها نگاه کن. ببین چه کار می کنند. ببین وقت شان را چه طور پر می کنند. اگر بچه یی بغل مادرش بود و از او خوشت آمد همان طور پشت سرش برو. خوب که نگاهش کنی احتمالابه تو لبخند می زند. دنبالش برو تا هر جا که شد. اگر چند نوجوان دیدی که دارند از مدرسه به خانه می روند و در مورد فوتبال بحث می کنند و برایت جالب بود قدم به قدم با آنها برو و به حرف هایشان گوش بده. خواستی وسط حرف هایشان یک نظری هم بده. به مغازه ها که نگاه می کنی هر چیزی به چشمت خوش آمد بخر. به زنانه یا مردانه بودنش یا به سن و سال مناسب آن توجهی نکن. اگر گرسنه شدی و رستورانی دیدی برو و غذایی بخور. یا اگر دلت غذای خانگی خواست برگرد خانه. اگر همان طور که داری قدم می زنی هوس کردی به اینترنت سر بزنی صبر نکن تا برگردی خانه. برو داخل نخستین کافی نت. همین طور تا شب هر کاری دلت خواست بکن. شب وقتی خواستی بخوابی به این فکر نکن که امروز هیچ کاری نکردی. با خودت بگو به فرض که سی سال، هر ماه یک روز این کار را بکنی، که البته بعید است، در نهایت جمع تمام این روزها می شود یک سال. اشکال ندارد یک سال در زندگیت هیچ کاری نکنی. اصلافرض کن طول عمرت یک سال کمتر است.