تئوری مزیت نسبی به تفاوت در بهره مندی از عوامل تولید اشاره دارد. هر چند که بسیاری از دانشمندان مزیت نسبی را تنها محدود به بهره مندی از مواهب طبیعی می دانند، اما سایرین آن را به معنای بهره مندی از هر دو عامل طبیعی و انسانی تعریف می کنند

. هر مقصد گردشگری مزایای نسبی خود را دارد و از این نظر با دیگر مقاصد متفاوت است؛ از این رو نیاز است که برای برنامه ریزی توسعه گردشگری هر مقصد ابتدا به مزایای نسبی آن توجه شود. مزیت رقابتی، با نحوه استفاده از این عوامل تولید ارتباط دارد. البته بسیاری از صاحب نظران معتقدند برای تعیین مزیت رقابتی تنها باید به ارزش افزوده توجه کرد و نه به مزیت نسبی. در صورتی که مزایای رقابتی ایجاد شده، بر مبنای مزایای نسبی هر مقصد باشد، آنگاه می توان اطمینان کسب کرد که برای آن مقصد مزیت رقابتی پایدار حاصل شده است.