«آقای رییس جمهور آیا دستور حضرتعالی در خصوص تعقیب ویژه خواران فقط برای سوءاستفاده های دولتی است یا شامل کسانی که از ارتباطات خاص برخورداربودند و حاصل تلاش سالم دیگران را به یغما بردند را نیز شامل می شود؟ آیا به نظر حضرتعالی تلاش بیش از 30 سال مستمر در کسب افتخارات اجتماعی و صنعتی می بایست بازیچه این گونه افراد سود جو شود؟ اگر توان هزینه دادرسی را نداشته باشم، باید حقم پایمال شود؟ سربسته به عرض تان برسانم این گونه افراد توانستند همچنانی که تخلف های مالی در دولت ایجاد کردند با قدرت بیشتر در بخش صنعت نیز چنین کرده و حاصل دسترنج سال هایم را به یغما بردند. برای حفظ شوونات اجتماعی از ذکر نام خودداری و با امضای محفوظ، معروض گردید.»

آنچه در بالانگاشته شد نامه یی کوتاه از یک صنعتگر قدیمی ایران است که محصولات تولیدی او مشهور بود و هرروز در خانه ایرانیان مصرف می شد. من و شمار قابل اعتنایی از روزنامه نگاران دهه 1360 و 1370 و شمار زیادی از فعالان صنعتی او را از نزدیک می شناسند و هر روز شاهد ناراحتی او هستند. آقای رییس جمهور می دانم که معاون اول، معاون اجرایی و ریاست محترم دفتر جنابعالی این صنعتگر را می شناسند. این فعال بخش خصوصی را نزد خود بخوانید و چند دقیقه با او حرف بزنید یا یکی از معاونان خود را مامور کنید با او صحبت کند. در صورتی که حقی از این صنعتگر ضایع شده باشد و با دستور جنابعالی این حق پایمال شده ایشان به وی مسترد شود بر محبوبیت دولت جنابعالی در میان صنعتگران افزوده خواهد شد. ایشان می گوید اسناد زیادی دارد و مکاتبات پر شماری با مقام های مسوول دولت داشته است. نام و نشان این صنعتگر در دفتر روزنامه محفوظ است.