جمله جمله آسمان، از ماه و ستاره گرفته تا ظلمت و سیاهی شب، برای پیروزی رزمندگان زیر لب دعا می کردند. خاک همه لحظه ها را در خود ثبت می کرد که یادگار بماند. لحظه هایی که گردان امام رضا(ع) بر روی تپه های بالای پادگان عین خوش مستقر شده بودند تا جلوی پیشروی دشمنان تا بن دندان مسلح را بگیرند. تانک های عراقی در حال پیشروی بودند و بیشتر از هرکس آر پی جی زن ها می توانستند مانع رسیدن آن ها به جاده شوند.

جاده ای که مانند جانشان از آن محافظت می کردند. جاده ای که نباید به دست دشمن می افتاد.

سیدمهدی که دوران سربازی خود را در ارتش گذرانده بود و مهارت زیادی در شلیک آرپی جی داشت به بالای تپه رفت و یکی یکی تانک های عراقی را نشانه می گرفت. با انفجار و نابودی هر تانک گل لبخند بر لبان رزمندگان می نشست و نشاط و شوری مضاعف در دل هایشان شعله می گرفت.

قامت استوار مهدی بر روی تپه نوید پیروزی برای دوستان بود و پیام آور شکست برای دشمنان. دشمن تاب دیدن قامت او را نداشت و در پنجمین روز بهار سال 61 با گلوله ای آن را شکست و قامت نیلوفری اش را به خاک و خون نشاند.

شهید «سیدمهدی حسینی بانکی» سال 1338 در اصفهان متولد شد و در 1361/1/5 در عملیات فتح المبین به شهادت رسید.