سال تازه رسیده 93 که تمام شود، ده سال از زمانی می گذرد که رهبر انقلاب، سند چشم انداز جمهوری اسلامی ایران را ابلاغ کردند.

سندی که طبق آن قرار است در افق بیست ساله یعنی سال 1404، ایران کشوری باشد «دست یافته به جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه آسیای جنوب غربی (شامل آسیای میانه، قفقاز، خاورمیانه و کشورهای همسایه) با تاکید بر جنبش نرم افزاری و تولید علم». فارغ از این که در این نزدیک به ده سال، در عالم واقع چه اتفاقی افتاده و تا چه اندازه دولت و مردم به این هدف نزدیک شده اند؛حال این پرسش مطرح می شود که وظیفه رسیدن به چنین هدفی روی دوش چه افراد یا نهادهایی است؟ به عبارت دیگر، موفقیت ما در سال 1404 برای رسیدن به این قله مربوط به چه کسی است یا مسئول نرسیدنمان به آن هدف در آن مقطع تاریخی چه نهادی خواهد بود.