در عصر جدید و در هزاره سوم، با صنعتی شدن جوامع و گسترش ارتباطات و بزرگ تر شدن سازمان های تولیدی و اجتماعی؛ بحران ها واقعیتی جداناپذیر از ماهیت درونی سازمان ها شده اند.

یکی از بحران های شرکت های تولیدی به ویژه خودروسازان در شرایط فعلی را می توان رکود اقتصادی ناشی از رکود تولید برشمرد. حال فارغ از دلایل این رکود که ناشی از تحریم های داخلی و خارجی، عدم ثبات قیمت ارز، نامتعادل بودن بازار مصرف، افزایش هزینه های تولید، چالش های تامین و... است؛ چه باید کرد تا تاثیرات زیانبار این رکود را بر سازمان کاهش داد؟ نقش واحدهای سازمانی در مدیریت این موضوع چیست؟ آیا باید انفعالی عمل کرد و منتظر ماند تا عوامل محیطی سرنوشت سازمان را تعیین کند یا اینکه با هوشیاری وبرنامه ریزی های کوتاه مدت و بلندمدت سازمان را به سر منزل مقصود هدایت کرد.