در دانشنامه ویکی پدیا در مدخل مربوط به سازهای ایرانی چنین می خوانیم: «سازهای نواحی ایران شامل دو بخش می باشد؛ بخش اول سازهای نواحی استان کرمان است که شامل جوغ، چوغرو، جاریگ، درک، انواع مختلف دایره و دف، انواع دهل و جره، انواع نقاره، تمبک محلی، کوزک، سنج انگشتی، کرپ، کرنا، انواع مختلف سورنا، سفید مهره، انواع نی محلی، نی لبک، فلوت محلی، نی جفتو، فیقو، سوتک، شاخ نفیر، بلبون، چنگ، چنگ قوطی و یروتی است. بخش دوم نیز شامل گزیده ای از سازهای نواحی دیگر استان های کشور است که اکثرا دارای قدمت قابل توجهی هستند؛ به طوری که حتی تعدادی از آنها جزو سازهای منسوخ شده به حساب می آید.»