جریانی که در دولت های نهم و دهم کشور را اداره می کرد یک جریان قابل دفاع نبود. متاسفانه بر این دولت ها نوعی توهم حاکم بود و با ادعاهایی مثل «پاک ترین دولت تاریخ»، «هاله نور» یا مواردی شبیه به آن، ادامه این اظهارات ماورایی نشان دهنده خطراتی بود که در جامعه مردم را تهدید می کرد. از سوی دیگر هم شاهد بودیم که تصمیمات در حوزه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بر اساس همین مباحث گرفته می شد. چه در آن زمان و چه حالاتلاش می کردند با همین توهمات جریان تحریم و دیگر مشکلات را به گردن دیگران بیندازند. این درحالی است که این گونه سخن گفتن و فرار از معصیتی که مسبب اصلی خود آنها بوده اند کار اصلاخوبی نبوده است. امروز شاهد نقص و تحریف های زیادی در کشور هستیم اما آنان حاضر نیستند که گوشه یی از این تقصیرها را به گردن بگیرند و از سوی دیگر هم دیواری کوتاه تر از دیوار آقایان هاشمی و خاتمی پیدا نمی شود. پیش خود این گونه فکر می کنند حالاکه این افراد نمی توانند از خود دفاعی بکنند پس می توانند همه مشکلات کشور را به گردن هاشمی و خاتمی بیندازند. از سوی دیگر در سال 84 همه بسیج شدند تا محمود احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری به پیروزی برسد و بدون شک محال بود که او بدون مطرح کردن شعارهای پوپولیستی یا حمایت های اصولگرایان به پیروزی برسد. متاسفانه در انتخابات سال 84 هم ما شاهد بودیم که اصول اخلاقی تا اندازه زیادی زیر پا گذاشته شد. تمام نیروها علیه هاشمی رفسنجانی بسیج شدند و علیه او سی دی توزیع کردند. حالاهم اطرافیان رییس دولت سابق قصد دارند با انداختن تقصیرها به گردن دیگران به نوعی با همان توهم خود به سمت جلو فرار کنند تا به هر قیمتی به صحنه سیاست بازگردند.

عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم