سپاهان هم از لیگ قهرمانان آسیا کنار رفت. پرسابقه ترین تیم باشگاهی فوتبال ایران آن قدر شایستگی داشت که در آخرین بازی خود تیم پرخرج الهلال را در ورزشگاه ملک فهد عربستان 45 دقیقه تمام تحت فشار قرار دهد، اما افسوس که هر چه زد به در بسته خورد. بی شک اگر یکی از آن موقعیت های ایده آل برای سپاهانی ها تبدیل به گل می شد، طلایی پوشان کشورمان به عنوان یکی از هشت تیم برتر غرب آسیا به مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا صعود می کردند. ناکامی سه نماینده فوتبال ایران در رقابت های این فصل دو نکته را در خود نهفته کرد:

1 همیشه نتایجی که در مستطیل سبز رقم می خورد متاثر از تلاشی نیست که بازیکنان در داخل زمین از خود بروز می دهند. سپاهان در عربستان در حالی نتیجه را واگذار کرد که گل الهلالی ها در موقعیت آفساید به ثمر رسید. یک هفته پیش هم استقلال در حالی بازی برده را در عربستان با شکست عوض کرد که داور به اشتباه برای الشباب اعلام پنالتی کرده بود.

نمی خواهیم بگوییم هر دوی این اشتباهات فاحش عمدی بوده است، اما این را هم نمی توان کتمان کرد که فوتبال ایران هیچ نفوذی در کنفدراسیون فوتبال آسیا ندارد تا دست کم در مقابل این حق خوری ها موضعگیری کند.

2 برنامه ریزی فوتبال ایران در سال منتهی به جام جهانی، برنامه ای نبود که همزمان دربرگیرنده منافع تیم ملی و باشگاه ها باشد. این برنامه ریزی حتی منافع یکی از این دو دسته را هم تامین نکرد.

فشردگی رقابت های لیگ و اصرار به این موضع که لیگ برتر و جام حذفی یک ماه زودتر از موعد مقرر تمام شود، اگر فقط به اندازه سه امتیاز در کیفیت بازی نمایندگان آسیایی فوتبال ایران تاثیر منفی گذاشته باشد، معنایش این است که خودمان با دست خودمان اسباب حذف استقلال، تراکتورسازی و سپاهان را فراهم کردیم. حالافولاد خوزستان تنها نماینده فوتبال ایران در مرحله حذفی لیگ قهرمانان آسیاست. البته هیچ تضمینی وجود ندارد که با ادامه این نتایج ضعیف، سهمیه های فوتبال ایران در لیگ قهرمانان همچنان در عدد چهار باقی بماند.