ایده هواپیماهای بدون خلبان، تازه و جدید نیست. این ایده در واقع اواسط قرن نوزدهم خود را نشان داد و آن زمانی بود که نیروهای اتریشی برای حمله به ونیز از بالن هایی استفاده کردند که پر از بمب بود و خلبانی نداشت. هواپیماهای بدون سرنشین (پهپاد) که ما امروزه شاهد آنها هستیم، نوآوری و ساخت شان به اوایل قرن بیستم بازمی گردد. هدف اولیه آنها استفاده برای تمرین های نظامی و آموزش نیروها بود.

این جریان طی دوران جنگ جهانی اول نیز ادامه داشت و نخستین تلاش در این زمینه به سال 1915 بازمی گردد. فناوری و ساخت این پهپادها در زمان جنگ جهانی دوم سرعت گرفت. انجام ماموریت های تهاجمی و آموزش، دو کاربردی بود که این