گروه تاریخ و اقتصاد: طی چند سال بعدی هیچ کس سعی نکرد، خیالات واهی شاه را تعدیل کند یا با واقعیت مربوط سازد. هیچ یک از مقامات رسمی و درباریان جرات نکردند، برخلاف میل او سخنی بگویند. دولتمردان غربی نیز بیشتر حریص بودند که ثروت ایران را به جیب بزنند و اهمیتی به این نمی دادند که شاه را به خویشتن داری دعوت کنند و هر کسی در چاپلوسی به او، در تشویق او، در به جیب زدن پول های ایران چشم و هم چشمی می کرد. هر حماقتی به الهام تعبیر می شد. هر رویایی حقیقت انگاشته می شد. هر تبلیغی مفهوم واقعی پیدا کرده بود. این وضع تا 16 ژانویه 1979 - آغاز انقلاب مردم ایران - ادامه داشت.»