در جام بیستم عوامل زیادی در نتیجه گیری تیم ها تاثیر داشتند، مثل دوندگی های بیش از حد یا جنگندگی 120 دقیقه ای. با این حال همان طور که مربی شیلی اشاره کرد بالاترین تاکتیک، رفاقت و انسجام تیمی بود. یک عامل تاثیرگذار شخصیت بازیکنان داخل زمین است. تیم برزیل در این زمینه برابر آلمان حرفی برای گفتن نداشت. برزیل تا اینجای کار هم با عشق و احساسات و بدون هیچ برنامه خاصی بالاآمده بود. قاعدتا وقتی مربیان پا به سن می گذارند اگر در همان فوتبال قدیمی خود باقی بمانند فوتبالی «به دردنخور» ارایه می دهند مثل اسکولاری. البته اگر مربیان پیر به دنبال علم روز باشند مثل پکرمن، فوتبالشان هم خیلی درجه یک خواهد بود. برزیل از همان ابتدای جام چیز خاصی نداشت. این تیم تنها دو شخصیت داشت یکی نیمار و دیگری تیاگو سیلوا. البته خود نیمار هم در بارسا شخصیت اصلی نیست و در سایه مسی قرار دارد.