ارزیابی سینمای ایران در حال حاضر پیچیده است. ظاهر ماجرا این است که دولتی رفته و دولت دیگری آمده است و قاعدتا تصمیماتش باید بر اساس برآیند سلایق کل جامعه باشد. به همین دلیل پروسه فیلمسازی سهولت بیشتری پیدا کرده و سخت گیری های گذشته کمرنگ تر شده است. برای همین این امید به وجود آمده که فیلم هایی ساخته شود که نسبت به گذشته شرایط بهتری در جذب مخاطب داشته باشد. این یک سوی قضیه است. مسائل دیگری هم در سینما حاکم است که بعضی از آنها اگر پررنگ شود می تواند به سینما ضربه زننده باشد، اگر هم قانون هایی که حاکم است سهل تر گرفته شود می تواند در رشد مخاطب موثر باشد.