تا گلوله های توپ به دست آمده از این زاغه به طور دقیق بررسی نشوند، نمی شود گفت که گلوله های این زاغه متعلق به چه کشوری است. اگر تعداد گلوله ها زیاد باشد، باید بگویم که این کار امریکایی ها نیست. امریکایی ها، مهمات خود را زیر زمین دفن نمی کردند و این کار ایرانیان است زیرا در جنگ جهانی دوم احتیاج نداشتند که مهمات را زیر خاک پنهان کنند و در صورت نیاز به مهمات، آن را از بندر خرمشهر به منطقه موردنظرشان منتقل می کردند تا در جنگ از آنها استفاده کنند. از سوی دیگر باز این احتمال هم وجود دارد که زاغه گلوله ها متعلق به ارتش ایران درشمال تهران باشد: جایی که در گذشته به آن قزل قلعه می گفتند.

قزل قلعه در زمان قاجاریه و ناصرالدین شاه محل نگهداری و دپوی مهمات بود که در حال حاضر به آن می گویند زاغه های عباس آباد. بعدها قزل قلعه کوبیده شد و الان تبدیل به بازار میوه شده است. ارتش در آن زمان اگر به باروت، گلوله نیاز داشت، از این زاغه ها استفاده می کرد. الان اگر به بالای سوهانک بروید می بینید که نوشته تصویربرداری ممنوع است. این به خاطر همین زاغه هاست. برخی مدعی هستند که این زاغه متعلق به پادگان جلالیه است. آن محل میدان اسب دوانی بود و در زمان محمد رضا پهلوی به آن می گفتند اسپیرس «جلالیه» یعنی میدان اسب دوانی جلالیه.

مورخ