یکی از قدیمی ترین مساجد کشور به گفته برخی ها آن را می توان نخستین مسجد تفرش دانست هم اکنون نیز برپا است، مسجد شش ناو است. قدمت این مسجد که یکی از مهمترین آثار معماری دوران سلجوقیان در ایران است، به قرن سوم هجری قمری یعنی زمان امام حسن عسگری(ع) می رسد و 11 قرن خاطره در آن نهفته است.

نام شش ناو از شش ناودانی گرفته شده که آب قنات شش ناو را که از داخل این ناودان ها عبور می کرده به شش قسمت مساوی تقسیم کرده و به محله های مختلف تفرش جاری می کرد. مجموعه مسجد از یک مناره آجری بسیار قدیمی به ارتفاع حدود 20 متر و قطر 3 متر، گنبد بزرگی به ارتفاع حدود 15 و قطر 16 متر، دو شبستان، ایوان، صحن، قنات، چند حجره و حسینیه تشکیل شده است. کاشیکاری و مقرنس کاری های سقف و دیواره ایوان مسجد یکی از شاهکارهای مهم معماری سلجوقی در استان مرکزی است. برای ورود به صحن مسجد باید از داخل تکیه بزرگی گذشت که حدود 300 متر مربع مساحت دارد. این تکیه

در دو طبقه با سقف و ستون های چوبی احداث شده است. طبقه همکف برای استفاده آقایان و طبقه دوم که دور تا دور تکیه را در بر گرفته، برای بانوان در مراسم عزاداری مورد استفاده قرار می گیرد. در سال 1277 هجری قمری ایوانی آجری با مقرنس های گچی در جنب شبستان احداث شده که بانی آن محمد ابراهیم بن عباس است. درهای ورودی به داخل شبستان در این ایوان تعبیه شده است. این مسجد در تاریخ 19 مرداد 1379 به شماره 2771 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. مسجد جامع شش ناو در روزگار قاجار علاوه برمحل برگزاری نماز جمعه یکی از حوزه های مهم تدریس علوم دینی نیز به شمار می رفته است.