نگاه پیرمرد روی در و دیوار کهنه کارگاه می چرخد. دلش نمی آید چشم از جایی بردارد که سالیان سال روز و شب اش را در آن سپری کرده است؛ جایی که کارگاه پدرش هم بوده و انگار هنوز هم بوی او را می دهد. اینجا همه چیز گویی کهنه و غبار گرفته است. روزگاری است که جز مسافران گاه و بیگاه، کارگاه کوچک و قدیمی او، نظر کسی را جلب نکرده است. آرزویش این بود که روزی پسرش بیاید و کار آبا و اجدادی را به دست گیرد.

پسرش اما علاقه ای به ادامه راه او نداشت و بارها از پدر خواسته بود که دست از کار بکشد، اما روزهای پیرمرد سال ها بود که با نمدمالی عجین شده بود؛ هنری که دیگر نه بازارش گرم بود و نه ادامه دهنده اش موجود.