خانواده نخستین نهاد اجتماعی است و ازدواج به عنوان یکی از نخستین و مهم ترین رسوم اجتماعی برای دستیابی و تقویت نیازهای عاطفی، غریزی و امنیتی همواره مورد توجه بشر بوده است. ازدواج رابطه ای انسانی، پیچیده، ظریف و پویا است که ویژگی هایی دارد.

هرچه محیط خانواده سالم تر و امن تر باشد به همان اندازه روحیه اعضای آن مثبت تر خواهد بود.

برآورده کردن نیازهای عاطفی، احساسی، اجتماعی و غریزی هر انسانی ابتدا در محیط خانواده صورت می گیرد. تعامل و دلبستگی افراد خانواده با یکدیگر نیرو و پتانسیل شگرفی ایجاد می کند که زمینه ساز بسیاری از کارهای مثبت دیگر است و عدم چنین روابطی از ضعف ساختار خانواده نشات می گیرد که به گسترش ناهنجاری و بزهکاری در جامعه دامن می زند.