کارگری در راه پله های آپارتمان همسایه مشغول تمیز کاری است. همین که به دراصلی آپارتمان می رسد،سر شلنگ پر آب را می گیرد روی برگ ها و خاشاک جلو در کوچه و تک پله ورودی اش را با آب پر فشار جارو می کند.

دیدن این صحنه به ویژه در ساعات اولیه روز که مصرف بالامی گیرد،ناراحت کننده است. با خودم این پا و آن پا می کنم که آیا بروم تذکر دهم یا نه؟ بالاخره دل به دریا می زنم و می روم تا دوستانه به او بگویم:«دوست عزیز خداقوت! برادر در این بی آبی و خشکسالی که با آن دست و پنجه نرم می کنیم مگر نمی دانی استفاده از آب شرب برای چنین شست و شوهایی روا نیست و حتی در فرهنگ ما گناه کبیره است.»