گفتند از ایران رفته؛ مقیم اینجا و آنجا شده و البته طبیعی هم بود چون هر وقت که بازیگری که مورد توجه عمومی ست از صحنه غایب می شود انواع شایعات پشت سرش به گوش می رسد؛ از مرگ گرفته تا ابتلابه بیماری نادر تا رفتن به چین و ماچین اما این یکی به خاطر تصادف و بیمه نبودن اتومبیل اش 14 سال است که توی زندان است.

نسل جدید احتمالا بازی اش را در فیلم ماندگار «نقطه ضعف» ساخته محمد رضا اعلامی به یاد ندارند و شاید نقش اش در «آینه عبرت» را هم به یاد نیاورند با نقش «آ تقی» که آنجا هم کارش به زندان می کشید.او فقط بازیگر نبود، تهیه کننده هم بود اما مثل بعضی از سینماگرانی که همین ماجرای تهیه کنندگی را از سر گذراندند، اقامت در زندان را هم تجربه کرد اما در این 14 سال نه کسی گلریزان کرد برای آزادی اش نه رسانه ای همگانی اش کرد نه متولیان سینما و تلویزیون پادرمیانی کردند[نه به شکل وام قرض الحسنه نه حتی در حد یک جمله«حتما هوایت را داریم!»]. دو بار در زندان سکته کرد یک بار قلبی و بار دیگر مغزی و الان دیگر شباهتی به آن بازیگری که می شناختیم، ندارد؛ تازه این وسط در زندان، 5 مستند هم ساخته. می گوید: «حتی امکان عمل جراحی ندارم چون بیمه ام در خانه سینما درست نشده. کارت عضویت انجمن بازیگران را هم دارم. در مدت زندانی بودنم داوود رشیدی، فریبرز عرب نیا، سعید کنگرانی و حسین فرحبخش به دیدنم آمده اند.» می گوید: «با 70 میلیون تومان مشکل حل می شود. البته در این چهارده سال به خاطر این رقم زندان نبودم چون کمتر از این بود و در طی این مدت مرتب زیاد شد و به اینجا رسید.» می گوید: «دست راستم بی حس شده و حس می کنم آخرین اخطارها را از زندگی گرفته ام. وضعیت مالی ام هم روشن است. واقعا ندارم. از کجا بیاورم؟ منوچهر نوذری هم در زندان با من هم بند بود اما به دلیل شرایط جسمی اش دوره زندانش را کم کردند اما من با این وضعیت هنوز باید به زندان بروم.» اسمش جواد گلپایگانی ست، یادتان آمد؟