خبرها از تصمیم گیری برای ایجاد تغییراتی در مقررات و شیوه برگزاری «جشنواره فیلم فجر» حکایت دارند. به نظر می رسد انجام تغییرات پیشنهادی، پیامد مثبتی خواهد داشت زیرا این تغییرات می تواند «جشنواره فیلم فجر» را به استانداردهای جشنواره های جهانی نزدیک تر کند. مشخص شدن تعداد فیلم های بخش مسابقه و کاهش سیمرغ های بلورین و مجزاکردن بخش داخلی با بخش بین المللی، نشانگر بلوغ تجربی سیاستگذاران سینمایی است. همچنین کاهش تعداد سالن های سینما و سانس های نمایش فیلم ها موجب می شود تا عطش دیدن فیلم ها در طول سال حفظ شود و به حداکثر دو هفته زمان برگزاری جشنواره محدود نشود. سال هاست، بعضی کارشناسان هشدار می دهند «جشنواره فیلم فجر»، خود، به بزرگ ترین مانع رشد سینمای ایران تبدیل شده و برای برون رفت از وضعیت بحرانی سینما، «جشنواره فیلم فجر» باید رابطه اش را با سینمای ایران، بازتعریف کند.

جشنواره های معتبر دنیا، در خدمت «اکران» سینما هستند اما در ایران سال هاست که «اکران» سینما در خدمت «جشنواره فیلم فجر» قرار گرفته. باید خوشحال بود که گویا رایحه «تدبیر و امید»، این بار از «جشنواره فیلم فجر» به مشام می رسد و اگر پیشنهادهای کارشناسی مورد بررسی قرار گرفته و ملاک عمل باشند، می توان به حل بخشی از مشکلات اقتصادی سینمای ایران خوشبین بود.