در دولت آقای روحانی شرایط اصلاح طلبان نسبت به زمانی که اصولگرایان قدرت را به دست گرفته بودند، بسیار بهتر شده است. البته این بهتر شدن به معنای شرایط ایده آل نیست. به هر حل هنوز هم اصلاح طلبان شاهد فشارهای زیادی علیه جنبش اصلاحات هستند. اصولگرایان به بهانه های مختلف همانند وقایع پس از انتخابات 88 به اصلاح طلبان حاضر در قوه مجریه موانع زیادی را وارد می کنند و اجازه کار در دولت را به اینان نمی دهند و به هر روشی که می توانند مانع فضای باز در دانشگاه ها هستند. همان طور که آقای فرجی دانا را هم استیضاح کردند. همچنان مانع اجرای قانون اساسی درباره مطبوعات هستند. به هر حال اصلاح طلبان هم در دولت آقای روحانی گام های مثبتی برداشته اند. من فکر می کنم اصلاح طلبان باید از دولت آقای روحانی حمایت و پشتیبانی کنند. گام بعدی که اصلاح طلبان پیش رو دارند، انتخابات مجلس شورای اسلامی است.

احتمالابا بهانه گیری های مختلف و مشخص کاندیداهای انتخاباتی ما را رد صلاحیت خواهند کرد. ما باید از دولت آقای روحانی بخواهیم که در خصوص حاکمیت قانون اصرار زیادی داشته باشند. به هر حال با وجود دشواری هایی موجود، معتقدم که با همکاری و پشتیبانی اصلاح طلبان از دولت آقای روحانی این راه سخت، هموار تر خواهد شد.

من با رویکرد آقای حجاریان که گفته اند استراتژی راهبردی اصلاح طلبان امروز، سکوت و خانه نشینی است موافق نیستم. امروزسکوت و خانه نشینی به بهانه اینکه بگذاریم دولت کارش را انجام دهد، معنایی ندارد. اصلاح طلبان باید حضور فعالی داشته باشند و از هر جهت با دولت آقای روحانی همکاری کنند تا دولت بتواند آزادی مدنی را گسترش دهد.

باید از هر فرصتی که در اختیار داریم با انتقاد از عملکرد و نگرش های بنیادی این جناح بپردازیم تا آنان تن به قانون دهند. به هر حال مطالبات ما بر اساس قانون است و خواستار این هستیم که قانون اساسی در کشور اجرا شود.

به عقیده من سکوت هیچگاه مناسب نخواهد بود و ما حتی اگر در شرایط مختلفی قرار می گیریم باید برای مطالبات خود تلاش کنیم و گامی هرچند کوچک رو به جلو برداریم.