کاش مهندس مهدی بازرگان و دکتر قریب، موسسان انجمن اسلامی در دانشگاه ها زنده بودند و بر این کتاب مقدمه یی همراه با خاطرات خودشان می نوشتند. با این همه از تلاش های مهندس عبدی در همتی که به خرج داد و این خاطرات را تدوین کرد، هم تشکر می کنم.

این کتاب یادگار ماندگاری از سوابق گذشته دانشگاه پلی تکنیک است که برای نسل های بعد و حتی خودمان به جای می ماند که هر وقت به آن مراجعه کنیم، یادمان می افتد در چه وضعیتی اتفاقاتی در این دانشگاه رخ داد و نقش ما در این رویدادها چه بود؟ همچنین روسای پلی تکنیک در قبل از انقلاب چه کردند و روسای امروز در دانشگاه ها چه می کنند؟

البته نگارش خاطرات پلی تکنیک ارزشمند است و به مانند شناسنامه دانشگاه می ماند. همه باید بدانند بعد از 28 مرداد 1332 چه اتفاقی منجر به تاسیس پلی تکنیک شد؟ چه اتفاقاتی باعث شد هنرسرای عالی به پلی تکنیک مبدل شود؟ و چرا آن طرحی که قرار بود مهندس حرفه یی تربیت کند به طرح تربیت مهندس عملی تبدیل شد؟ پاسخ به این پرسش ها خود داستان طولانی دارد که باید در فرصتی به آن پرداخته شود.

نخستین رییس دانشگاه پلی تکنیک (امیرکبیر) بعد از انقلاب