شوخ طبعی، انگار آغشته و سرشته با جوهر و جوهره ما ایرانی هاست، همچنان که ادبیات و شعر. در هر شرایطی، اگر پا دهد، دست به شوخ طبعی می زنیم که باعث لطافت فضا شود و انبساط خاطر حاصل گردد. از حوزه سیاست، جدی تر و خشک تر هم داریم؟... در همین فضا اگر اتفاق افتد و زمینه اش جور شود، این ابتکار عمل را داریم که هوای خشک سیاست را به لطافت طنز و تبسم، تر و تازه کنیم.

فقط حقیر سراپا تقصیر که شاید به اشتباه به طنزنویسی و طنازی شهره خلایق گشته ایم، اهل شوخ طبعی، حتی در موضوعات سیاسی، نیستیم. چنان که عرض و فرض کردیم، اکثر ملت این گونه اند. منتها یا رو نمی کنند، یا نیمرو می کنند؛ یعنی نمی نویسند و فقط به