گرد فراموشی، از یاد بردن، سوالات پی در پی، رفتارهای غیرقابل باور و گاهی کودکانه خاطراتی است که بیش از 13 سال ذهن معصومه صالحی را درگیر کرده است، همان روزهایی که به دلیل شغل پرستاری پی برده بود ذهن مادرش در دام مرگ تدریجی گرفتار شده است و باید به فکر راه چاره ای می افتاد تا اطرافیان را که از وجود این بیماری آگاهی چندانی نداشتند توجیه کند.

عمر مادر کفاف گذر این سال ها را نداد، اما حالا13سال از زمانی که او داوطلبانه خود را وقف مرکز آلزایمر ایران کرد، می گذرد و یاری رساندن به تمام سالمندان این مرکز را موهبتی می داند که خداوند به او عطا کرده است و تنها چیزی که اعماق وجودش را می خراشد این است