درخشش تمدن ایرانی در روزگار هخامنشیان و ساسانیان در سایه دانش آب شناسی آنان بود. ایرانیان از روزگار گذشته به اهمیت آب و تاثیر آن بر زندگی پی برده بودند و برای پاسداشت آن تلاش می کردند. نیاز طبیعی بشر به آب، وضع جغرافیایی فلات ایران و کمیابی این مایع گرانبها، ارزش این ماده را نزد ایرانیان صدچندان کرده و آن را در جایگاه والایی قرار می داده است. آب در فرهنگ ملی ایران هم دارای ارزش و اعتباری ویژه بوده است.

ایرانیان از دوران باستان آب را مظهر پاکیزگی می دانستند و این موضوع در نوشته های مذهبی و براساس روایات دینی اوستایی مورد تاکید بوده و در شاهنامه فردوسی نیز به این موارد اشاره شده است. مثلااین