قهرمان بسکتبال بازی های آسیایی 2010 گوانگجو به جمع چهار تیم پایانی رقابت های 2014 اینچئون راه پیدا نکرد تا به دنبال شکست در مسابقه های 2013 جام ملت های آسیا، بازی های آسیایی را نیز با دست خالی ترک کند؛ اما آیا این پایان کار چینی ها در دوران بعد از یائو مینگ، ستاره بلندقامت بسکتبال چین در سال های گذشته است؟

بعد از رقابت های بسکتبال المپیک 2012 لندن که چینی ها با نتایج بسیار ضعیف به کار خود پایان دادند تغییرات ساختاری در تیم ملی ایجاد کردند. بسکتبال چین در بخش داخلی ساختاری قوی دارد. لیگ این کشور بسیار منظم و با وجود بازیکنان تمام نقاط دنیا حرفه ای است اما این کشور چند سالی است از داشتن تیم ملی قدرتمند محروم است.

چینی ها در محاسبات خود راه اشتباهی در پیش گرفتند و بین بسکتبال آنها با بسکتبال ایران فاصله افتاد با این حال در بازگشت به برنامه ریزی قبلی کار با جوانان را آغاز کردند. تیم کنونی چین با میانگین سنی 22 سال، جوانان با آتیه ای دارد که می توانند در آینده عرصه رقابت را بر حریفان تنگ کنند.

این که سرمربی تیم چین بعد از دیدار مقابل ایران در بازی های آسیایی اعلام می کند هدف چین المپیک 2016 است باید زنگ خطر را برای بسکتبال ایران به صدا درآورد. آنها بحث پشتوانه سازی را همزمان با گرفتن میزبانی جام ملت های سال 2015 انجام می دهند. اینک باید پرسید بسکتبال ایران چه اندازه خود را برای آن روزها آماده کرده است؟

چین در بسکتبال آسیا همه عناوین را به دست آورده است پس دلیلی نمی بیند بیش از این وقت خود را تلف کند و به دنبال توقف در عرصه ملی به سوی برون رفت از مشکلات کنونی گام برمی دارد.

نسل کنونی بسکتبال چین دست کم تا ده سال آینده می تواند حرفی برای گفتن داشته باشد. حتی آنها جوان هجده ساله ای با 217 سانتی متر قد دارند که به او امید زیادی می رود.

درست است چینی ها جام ملت های دوره قبل یا بازی های جام جهانی و بازی های آسیایی را از دست دادند، اما این تیم چین آینده خوبی دارد و بیش از پیش به ما یادآوری می کند برای نفرات اصلی تیم ملی با شرایط سنی بالای 30 سال باید پشتوانه سازی اساسی کرد.