بارها در خبرها و گزارش های روزانه دیده یا شنیده ایم که شهروندان یک جامعه به دلیل اشتباهات برخی مقامات، متحمل خساراتی می شوند. این خسارات گاهی جنبه مادی دارد و می توان با پول جبران کرد، اما خساراتی که به جان افراد صدمه می زند، هرگز قابل جبران نیست. در صورت وقوع چنین حوادثی همه منتظر می مانند تا ببینند چه آینده ای در انتظار مقاماتی است که سهل انگاری آنها به وقوع چنین حوادثی منجر شده است.

در برخی کشورها مقامات بسرعت و در کسری از ثانیه از مقام خود برکنار شده و روند بررسی اشتباهات آنها در دستگاه قضایی آغاز می شود. در برخی کشورها نیز این حوادث و اتفاقات به روندی عادی هم برای مردم و هم برای شهروندان تبدیل می شود. یک نوع از این واکنش ها را نیز می توان در کشوری همچون کره جنوبی مشاهده کرد. مطئمنا در خبرها شنیده یا خوانده اید که عصر روز جمعه بر اثر سقوط یک دستگاه تهویه هوا در کنسرتی در سئول، 16 نفر جان خود را از دست داده اند.

همه روز گذشته منتظر بودند تا نام و نشانی از مسئولان مقصر این حادثه در رسانه ها منتشر شود، اما آنچه رسانه ها مخابره کردند این بود که فردی سی و هفت ساله و مسئول امنیت این سالن در پی این حادثه دست به خودکشی زده است.

البته این رفتار در میان کره ای ها زیاد است. چند سال پیش نیز یکی از روسای جمهور این کشور به دلیل اشتباه در کارش دست به خودکشی زد. رسانه های کره ای می گویند علت اتخاذ چنین روشی این است که مقامات، تحمل نگاه سنگین مردم و شهروندان را ندارند و این راه را انتخاب می کنند.

می توان در مذمت اتخاذ این روش یا مدح وجدان بیدار این افراد جملات زیادی نوشت، اما گاهی اوقات ننوشتن و در مقابل، فکر کردن بر هر کاری برتری دارد.