در طغیان آب زاینده رود، چشمه های پل خواجو را به تخته های جسیم مسدود و آن سیل عظیم را مرصود و رودخانه بدان شگرفی را دریاچه ژرفی ساخته...

از صنایع استادان چابک سفاین بزرگ و کوچک فراوان انداخته... روی دریاچه را به لاله و گل و ارغوان و ضیمران قرنفل رنگارنگ و اطرافش را به هزاران لاله و جار و چراغ های ساطعه الانوار و گلدان ها و ظروف لولو نثار مانند بازار فرنگ... چند فوج سرباز و غلام به نظامی تمام ایستاده و هر یک بر تفنگ های سوزنی، شمعی سوزان نهاده... بزرگان ایران چون صاحب دیوان و صارم الدوله و مشیر انصاری و دیگر امرای درباری از اعیان و ارکان و زمامداران پارس و عراق هر یک به سیاقی خیمه های پرنیان... حرم خانه در هفت دست و خود جلوی آیینه خانه... آتش بازی های ملون به طرز پاریس و لندن، فضای دشت و چمن را از روز روشن تر آورده... گروه مردم بلد و نواحی از زاهد پشمینه پوش و عالم سجاده به دوش و عارف خاموش و عامی بیهوش تا رند پیمانه نوش، صد هزار هوش و مدهوش، گرد آن دریاچه پرجوش.

جابری انصاری، میرزا حسن (1321) تاریخ اصفهان و ری و همه جهان، اصفهان: چاپخانه خرد.

در سال 1951 ویلیام وارن به عنوان رئیس برنامه اصل چهار آمریکا وارد ایران شد. آمریکایی ها امیدوار بودند که کمک هایشان در ایران در محدوده همین برنامه برای نیل به هدف هایشان در ایران کافی باشد. برنامه اصل چهار در ایران شامل اقداماتی از قبیل مبارزه با مالاریا، بهبود وضع کشاورزی و افزایش تولید گندم، تامین آب بهداشتی، احداث کارخانه های نساجی و تعلیم آموزگاران بود. بالاخره در سال 1967 چون وضعیت رژیم شاه در ایران تثبیت شده بود، دیگر از کمک های بلاعوض نیز خبری نبود و این نقطه پایان اصل چهار در ایران بود.