فرزند انسان همچون نهالی نورس می باشد که برای درآمدن از آب و گل و تبدیل شدن به درختی تنومند، نیازمند مراقبت مدام و مصون ماندن از آفات محیطی است. همانطور که باغبان دلسوز و کاربلد، از هیچ کاری برای مراقبت از نهالش دریغ نمی کند و آبیاری را با سمپاشی و هرس همراه کرده، در سوز سرما آن را می پوشاند و ساقه ظریف نهال را به چوبی راست و محکم می بندد تا آن را به مسیر درست رشد هدایت کند، والدین هم برای مصونیت کودکان خود از گزند طوفان حوادث و استقامت در کوران ناهمواری های روزگار پیش رو، آنچه از آداب باغبانی جسم و جان حاصل عمرشان وظیفه و در چنته دارند را به جا می آورند.