نخستین کاری که هر داستان نویس می تواند در طرح کلی و چارچوب بنیادین داستان خود انجام دهد، ایجاد و ساخت بستری مناسب برای بازآفرینی هویت فردی و اجتماعی شخصیت هاست؛ هویتی که در ملیت، قومیت و دیانت شخصیت ها ریشه داشته و نویسنده موظف است توانایی های آنها را به شیوه ای مناسب در پیوند با موضوع و درونمایه داستان، بازنمایی کند.

از این رو، داستان نویس می کوشد زمان و مکان ماجراها را پیش از نگارش، بدرستی بشناسد و آنها را در پیوند با صحنه ها و فضاهای لازم، تصویر کند و با نشان دادن هویت زندگانی و شیوه گذران عمر شخصیت ها و دغدغه های روزمره آنها، هویت روانی و عاطفی شان را نیز با بهره گیری از تخیل نیرومند