بانو «سیما بینا» تسلطی خاص به نغمه های اساطیری دارد. باید به ایشان لقب «بانوی آواهای ایران» به خصوص خراسان بزرگ را داد. بانو بینا در بین عشایر و پیرمردها و پیرزن های محلی زندگی کرده، پای حرف های آنان نشسته و حتی سال ها به لالایی هایی که مادران برای فرزندانشان می خوانند گوش داده است. افتخار می کنم با ایشان در چند کشور و جشنواره همکاری داشته ام. ایشان بانوی بسیار هنرمند و مدیری هستند، به نقاشی و دف و دایره علاقه دارند و هرکس با او کار کرده رضایت کامل داشته؛ چراکه حق هنرمندان را تضییع نمی کنند. در سفرهای تحقیقی و پژوهشی که به کشورهای مختلف مثل افغانستان، تاجیکستان و... داشته ام، تمام خانم هایی که با زبان فارسی آشنایی دارند مشتاق هستند که صدای بانو بینا را بشنوند و به آواز او بسیار علاقه دارند.

خراسان محل آداب و رسوم و طوایف مختلف است. در طول زمان بارها به این منطقه حمله شده و تمام این اتفاقات روایت و حکایت خودش را دارد. داستان های قهرمانان محلی، دخترانی که در سرزمین دیگری ازدواج کرده اند و آداب و رسومی که در این خطه مرسوم است. همه و همه اینها را لمس کرده و با احساسات و شوروشوق و هیجان در ذهن خود ثبت کرده و آنها را ارایه کرده و به گمانم باعث شده قسمتی از موسیقی های فولکلوریک ایران زنده شود و برای بازماندگان ما نسل به نسل و سینه به سینه ماندگار شود؛ موسیقی هایی که ممکن بود دست کم به دست فراموشی سپرده شود. ما قدردان همه کسانی هستیم که به نوعی به معرفی هنرهای محلی کمک می کنند و در راه آشناکردن مردم با هنرهای خطه خراسان که دارای هویت و شناسنامه اند، گام برمی دارند؛ به خصوص از سیما بینا که سلطان آواهای خراسان است و خدمات ارزنده ای به هنر و موسیقی این خطه داشته، سپاسگزاریم.