عبدالله خان دوامی سال 1270 ه.ش. در طاد یکی از روستاهای تفرش متولد شد. وی تحصیلات خود را نزد علی خان نایب السلطنه شروع کرد و از محضر استادان میرزا حسینقلی، اسماعیل زاده، درویش خان، میرزا عبدالله و ملک الذاکرین بهره گرفت، ضرب را نزد حاجی خان عین الدوله ای آموخت و چند صفحه با تار درویش خان ضبط کرد.

وی به قول استاد روح الله خالقی از استادان بنام در زمینه ریتم و تصانیف بوده و سال 1359 دارفانی را وداع گفت. سال 1339 استاد گرانقدر فرامرز پایور نت نویسی ردیف استاد دوامی را آغاز نمود و تمامی تکنیک ها، آوازها و گوشه ها با موافقت ایشان نگارش شد که این کتاب موجود است.

نیما فریدونی با توجه به زیبایی ها و نکاتی که در ردیف موسیقی استاد دوامی آموخته، این ردیف را با تار اجرا کرده است. هدف از نشر این آلبوم شناخت و شنیدن موسیقی غنی ایرانی است که متاسفانه روزبه روز حضور کمرنگ تری در میان آثار تولید شده پیدا می کند. با ارائه این اثر می توان به جملات، ترکیب ها و زیباشناختی موسیقی سنتی ایران پی برد و در ضمن به عنوان یک مکتب درسی معتبر، دستگاه ها و آواز های ایرانی را فراگرفت.

نیما فریدونی متولد 1359 و فارغ التحصیل رشته موسیقی از دانشگاه تهران است. وی از مکتب استادان بنی احمدی، محمدرضا ابراهیمی، کیوان ساکت، داریوش طلایی، فریبرز عزیزی، علی اصغر بیانی، زیدالله طلوعی، داریوش پیرنیاکان و حسین علیزاده استفاده کرده است.

نیما فریدونی درباره این آلبوم می گوید: «سال ها پیش استاد مجید کیانی در کلاس شناخت موسیقی دانشگاه تهران از زیبایی ردیف عبدالله دوامی و ویژگی های آن برای ما سخن گفت. نیز داریوش طلایی حین تدریس ردیف سازی میرزا عبدالله از ردیف مثال می آورد و تاکید می نمود که برای شناخت صحیح و عمیق موسیقی ایرانی باید از ردیف های آوازی بویژه ردیف مرحوم استاد دوامی استفاده نمود.»

دستگاه هایی که در این اثر نواخته شده شامل دستگاه شور، آواز کردی بیات، آواز بیات ترک، دستگاه سه گاه، دستگاه نوا، دستگاه همایون، آواز بیات اصفهان و دستگاه چهارگاه است.

کارشناس موسیقی