این سخنی تکراری است که ما هر سال در روزهای دهه اول محرم پرسشی همراه با حسرت و گلایه مطرح می کنیم که چرا چنته سینمای ما که داعیه پایبندی به ارزش ها و اعتقادات مذهبی ​دارد درباره واقعه بزرگی همچون عاشورا خالی است و تعداد فیلم های تولید شده در این عرصه به انگشتان یک دست هم نمی رسد؟

ظاهرا هیچ کدام از آن انبوه تلنگرهای رسانه ای و پرسش های تکراری در این ارتباط تاثیرگذار نبوده که ما امسال هم به سیاق هر سال به نقطه اول رسیده ایم و آستین همتی در این زمینه بالانزده شده است. هرچند وظیفه رسانه ها گوشزد مدام مسائل و مشکلات و کمبودها تا حصول نتیجه مثبت و نهایی یعنی ترتیب اثر دادن و برطرف شدن آنهاست، اما باید یک سوزن هم به خود زد که چرا صرفا در مناسبت های مرتبط سراغ موضوعات و مسائل مبتلابه آن می رویم و در دیگر روزهای سال کنجکاو و پیگیر ماجرا نمی شویم.