تا بازار مرگ داغ است باید مرد. البته خودم را عرض نمی کنم. روزنامه نگار همین که جنازه اش روی زمین نماند باید خدا را شکر کند. منظورم سلبریتی و نیمچه سلبریتی و سلبریتی بعد از این و طرح کاد سلبریتی و از این قبیل است. ظاهرا یک انرژی سهمگینی در ملت متراکم شده که منتظر مرگ و میر بقیه اند و لحظه شماری می کنند برای بهانه یی که بتوانند ابراز احساسات کنند. کسی گفت خدا کند هسته یی به یک جای خوب برسد که بعد از این همه عزا و ماتم، ملت یک دل سیر شادی کنند و جشن بگیرند و پا بکوبند و توی خیابان ها بوق بزنند و شیرینی پخش کنند و... گفتم ملتی که من می بینم به عزا راغب ترند تا به شادی. نه اینکه ملت توی جمع شادی