موفقیت یا عدم موفقیت یک رسانه تنها در بررسی عملکرد یک رسانه خلاصه نمی شود. رسانه ها در شرایط امروز در بازار تنگاتنگ رقابت رسانه یی قرار گرفته اند. در شرایطی که فضای رقابتی بر دنیای رسانه حاکم شده است، هر رسانه یی می کوشد در تولید فکر، سرگرمی، برنامه های خبری و غیره بر دیگری پیشی بگیرد. نقش این بازار رقابتی تا حد زیادی بر موفقیت یا شکست یک رسانه تاثیر می گذارد. این رقابت چالش برانگیز می تواند بسیاری از رسانه ها را از گردونه رقابتی حذف کرده و بسیاری دیگر را به موفقیت و جذب حداکثری مخاطب برساند. با شرح این شرایط باید به جایگاه رسانه ملی و نقش آن در جذب مخاطب نگاه دوباره یی افکند. رسانه یی که نام و عنوان ملی را یدک می کشد باید بر اساس نگاه و نگرش ملی اداره شده و از نظرات و سلایق گوناگونی در اداره خود بهره مند شود. استفاده از سلایق و نظرات افراد گوناگون به نوعی زمینه مشارکت همگانی در اداره رسانه ملی را به وجود می آورد. رسانه ملی هرگز نباید مجری اهداف یا تریبون سیاسی برخی احزاب وگروه ها شود. این نوع برخورد و استفاده از رادیو و تلویزیون با کارکرد ملی آن در تعارض آشکار قرار دارد.

من بر این باورم خط قرمزهای قانونی و اصلی نمی توانند از مشارکت همگانی در اداره سازمان صدا و سیما جلوگیری کرده و راه استفاده از سلایق گوناگون را سد کنند. مشکل از جایی آغاز می شود که نگاه های باندی و جناحی و رفتارهای فراقانونی و سلیقه به جان یک سیستم می افتند و اداره آن را انحصاری و گروهی می کند. اگر بخواهیم رسانه ملی با نگاه و نگرش ملی اداره کنیم باید زمینه مشارکت و همکاری ملی را با سیاست های درست در درون این رسانه ایجاد کنیم.