فضای مذاکرات یکساله ایران و شش قدرت جهانی پس از توافق ژنو، دارای نوعی از جهت گیری مثبت بود که به تمدید دوباره منجر شد. این موضوعی بود که در قصد و نیت طرفین هم پدیدار شد و همه طرف ها تا لحظات آخر به دنبال یافتن راه حل اشتراکی بودند که به طور طبیعی، به سد کمبود زمان برخورد کرده و گفت وگوها به گزینه تمدید ختم شد. شرایط اقتصاد و امنیت بین الملل ایجاب می کند، مذاکرات ایران با 1+5 به یک تفاهم جامع قابل قبول برای همه طرف ها منتهی شود. البته میان منافع هریک از طرف ها با دیگران، تفاوت هایی وجود دارد اما نوع پیشرفت مذاکرات و حل گام به گام بسیاری از موارد اختلافی که بیش از یک دهه وجود داشت و در قالب سند