تازه از هیئت باز می گشت آن شب در پای منبر، حسین(علیه السلام) را جور دیگر فریاد می زد. ندای درون به دستانش انرژی دو چندان می داد. همه مبهوت فریاد دستان و سینه پر طپش او شده بودند. قامت حسن در میان نوحه خوانان، مردانه جلوه می کرد. از چهره مصمم او می شد فهمید که در مسائل اعتقادی آدمی ساکت و ملایم نمی تواند باشد. تا صحبت از دین و انقلاب و جنگ می شد قواره کلامش یکدست و هیکل تنومندش استوارتر می زد. به پدر و مادر خیلی احترام می گذاشت. عاشق امام بود و نگاهش به دنبال کلام او. حسن راهش را از میان سخنان امام یافته بود و برای رسیدن به هدفش قدم در وادی عشق نهاد. به هنگام حمله سپاه ابلیس برای سرنگونی تنها حکومت صالحان بر روی زمین، آزمون عشق دیگری در پیش روی حسن قرار گرفت و او نیز چون هزاران جوان عاشق دیگر آهنگ استقامت و پایداری سرداد و در فروردین ماه سال 61 راهی میدان رزم شد. چهار ماه بیشتر از حضور غیرتمندانه اش در جبهه نمی گذشت که عملیات رمضان به پا شد و او به عنوان آرپی جی زن شرکت کرد و دلاورانه در برابر دشمن ایستاد. او در همان عملیات بود که همجوار آسمانیان گشت. بسیجی شهید «حسن حکیمی فرد» به سال 1343 در اصفهان متولد شد و در 1361/4/26 در شلمچه به شهادت رسید.