در سال های اخیر زندگی مجردی به عنوان یک پدیده اجتماعی نو، نظر بسیاری از کارشناسان مسائل اجتماعی را به خود جلب کرده است. زندگی مجردی به خودی خود و برای تعدادی از افراد که دارای خانواده نیستند پدیده ای عادی و طبیعی است اما اگر به سبکی از زندگی بدل شود که افراد موازی با زندگی زناشویی و خانوادگی به آن روی بیاورند می توان آن را به عنوان آسیبی اجتماعی و هشدار دهنده تلقی کرد که حتی می تواند بسترساز بروز انواع بزه ها و آسیب های دیگر نیز بشود. مثلا برای دختر یا پسری که این سبک از زندگی را انتخاب می کند می توان گرفتاری های فراوانی متصور شد که ممکن است آینده فردی و خانوادگی آنها را تحت الشعاع بحران های