موسیقی ایرانی (یا به قولی موسیقی اصیل ایرانی) تاریخی پرفراز و نشیب را پشت سر گذاشته است، بررسی تاریخی و تخصصی و اوج و نشیب های آن در این حوصله و مجال و قلم نمی گنجد. تنها بهانه ای که در این مجال ساز شد؛ معرفی یک اثر بداهه نوازی است که بتازگی انتشار پیدا کرده است.

بداهه نوازی و بداهه خوانی اوج موسیقی ایرانی است که می توان آن را غایت موسیقی مشرق زمین دانست. بداهه نوازی یعنی زایش در لحظه و اگر خواننده و نوازنده بتواند آنیت خویش و آموزه های خویش را در بداهه نوازی پیاده کند و حس موسیقایی را به شنونده انتقال دهد، اوج هنر خویش را عرضه کرده است. هنر بداهه آن نیست که از این گوشه به آن گوشه و از