«یادم می آید از خدمت سربازی برگشته بودم و هنوز شغلی برای خودم دست و پا نکرده بودم، مادرم مدام بچه های همسایه ها را مثال می زد و می گفت: «سعید رو نگاه کن فلان ماشین رو سوار می شه، علیرضا هم نگو، پول پارو می کنه ماشاءالله.»

همبازی های دوران کودکی و نوجوانی و دوستان همسن و سال و بچه محل ها که با هم صمیمی بودیم، از سوی والدین من گاهی به پتک تبدیل می شدند و تو سرم می خوردند. چند سال گذشت تا معلوم شد سعید که ماشین خوب سوار می شد، برای خریدن ماشین و پز دادن مقدار زیادی پول نزولی گرفته بود و چون نتوانسته بود برگرداند طلبکارها هر روز در خانه شان عربده کشی می کردند. مدتی هم نگذشت که جوان بیچاره