بحث احیای هویت تهران، ورد زبان اغلب صاحبنظران است. هرکس به طریقی. گروهی به ریخت و قواره ساختمان ها و برج ها منتقد هستند، دسته ای به اتوبان و بزرگراه ها، آن دیگری به بافت های فرسوده جنوب شهری اش، آن یک به از دست رفتن نمادهای سنتی و درخت های چنار و چنانش، آن سو تر گروهی معتقدند که تهران از نظر بصری اصلا شهری زشت و ناهمگون است و سازش کوک نیست و سمفونی اش نافرم می نوازد. کسانی هم که در مقابل، همراه اصیل بودن تهرانند، اندک هستند و در اقلیت. تلاش برای اثبات هویت شهری که 300 سال است شهر شده از نظر خیلی ها، سخت است. البته تلاش هایی هم می شود که فرهنگ پهلوانی، عیاری و داش مشدی گری، در این شهر رد یابی و رگه هایش زنده شود. مانند آنچه مرشد چلویی بود یا حاج ممد بلور فروش یا حاج حسن رزاز یا آمهدی قصاب. اما خب....