گستره فرمانروایی اینترنت و فضای مجازی به قدری پهناور شده است که به نظر می رسد مطبوعات ناگزیر به ادامه حیات خود، زیر سایه آن هستند. این تاثیر گذاری تا حدی است که این روزها اگر نشریه ای فاقد وب سایت یا صفحه ای در شبکه های اجتماعی باشد، از منظر فعالیت حرفه ای با نقصان جدی روبه رو است. این رویه تا به جایی پیش رفته است که برخی از نشریات نسخه های چاپی و کاغذی خود را به گونه ای تعدیل یا به طور کلی حذف کرده اند. تازه ترین موردی که برای این مساله می توان نام برد، تصمیمات اخیر هیات رئیسه نشریه فرهنگی و سیاسی «نیو ریپابلیک» است. جمعه گذشته، کریس هیوز مالک این نشریه صد ساله پرطرفدار با شعار «گسترش روشنفکری شایسته در مقابل مشکلات ملی» اعلام کرد که نشریه بزودی تعدیل پیدا خواهد کرد و دفتر تحریریه آن نیز به نیویورک منتقل می شود. به دنبال اعلام این تصمیم، اکثر نویسندگان باسابقه این نشریه در واکنشی اعتراض آمیز از کار خود استعفا کردند. در میان آنها ریان لیزا که به مدت بیست سال برای نشریه قلم می زده، در مطلبی که برای نیویورکر نوشته است، عنوان می کند نویسندگان و سردبیرانی که از این نشریه استعفا داده اند معتقدند اعضای هیات رئیسه فعلی نشریه که غالبا از شرکت های کامپیوتری و اینترنتی بزرگ مانند یاهو به این نشریه وارد شده اند، به حوزه روزنامه نگاری آشنایی ندارند و تنها درصدد هستند که آمار بازدید و خوانندگان نشریه را افزایش دهند. نویسندگان و گزارشگران این نشریه اعلام کرده اند در محیطی که قوانین و ارزش های حرفه ای زیر پا گذاشته می شود، نمی توانند به فعالیت خود ادامه دهند. آنها معتقدند که گای ویدرا پس از منصوب شدن در سمت مدیر مسئولی نشریه، در تلاش است تا بدون توجه به کیفیت و عمق محتوا، ترافیک سایت را بالاببرد. به نظر می رسد با وجود مدیرانی که ارزش های روزنامه نگاری برایشان در اولویت قرار ندارد و در حالی که دوسوم نویسندگان و گزارشگران و دبیران نیوریپابلیک از سمت خود کناره گیری کرده اند، نمی توان تجدید حیات پرشکوه و محبوبی را برای این نشریه متصور شد.