یاد ایام کودکی بخیر، روزگاری که توی خونه های بزرگ و دراندشت پدری، آنقدر سرگرم بازی های کودکانه می شدیم که گذشت زمان را به کلی فراموش می کردیم. اما این روزها با تغییر سبک زندگی، کودکان ما با شرایط بسیار متفاوتی روبه رو هستند. شرایطی که موجب شده تا اتاق فرزندمان این روزها آنقدر از اسباب و لوازم بازی پر باشد که جایی حتی برای یک بازی ساده بدون اسباب بازی قابل تصور نباشد. شاید وجود همین اسباب بازی های رنگار رنگ است که توقع بی حوصلگی و عصبی بودن فرزندمان را نداریم. اما یادمان نرود وقتی از زبان او می شنویم که امروز حوصله ندارم باید به او هم فرصت کسل بودن و بی حوصله بودن را داد. او حق دارد احساس خستگی بکند. شاید ما خیلی سخت می گیریم. همیشه لازم نیست برای پر کردن همه اوقات کودک مان برنامه داشته باشیم. متاسفانه عادت کرده ایم برای لحظه لحظه کودکان مان برنامه داشته باشیم. آنها را به کلاس های متفاوت می فرستیم، هیچ ساعتی را برای آنها خالی نمی گذاریم، بدون اینکه به این سوال فکر کنیم که آیا واقعا لازم است برای لحظه به لحظه کودک مان یک برنامه از پیش تعیین شده داشته باشیم؟ به خانواده ها توصیه می شود برای برون رفت از این وضع کودک خود را برای تفریح به پارک، کوهنوردی و... ببرند. بهتر است خانواده ها باغبانی و کاشت گل و گیاه را نیز حتی در محیط های کوچک آپارتمان به فرزندان خود آموزش دهند.