جام جم- با پایان جنگ ایران و عراق، روابط صدام حسین با متحدان دیروزش در منطقه و جهان بحرانی شد. این روابط بحرانی به اشغال کویت از سوی عراق و متعاقب آن، جنگ خلیج فارس منجر شد؛ جنگی که با ورود نظامی آمریکا به منطقه و خروج ارتش عراق از کویت به پایان رسید.

در ماه های پیش از حمله نظامی عراق به کویت، صدام احساس می کرد که برای موفقیت در جنگ جدیدی که خود را برای آن آماده می ساخت، لازم است که روابط خود را با همسایه شرقی عراق (ایران) که هشت سال با آن جنگیده بود، بهبود بخشد. بر همین اساس وی که در طول جنگ تحمیلی علیه ایران، بر هویت عربی خود و کشورش تاکید می کرد تا بتواند حمایت کشورهای حاشیه خلیج فارس را در جنگ علیه ایران جلب کند، تصمیم گرفت با ارسال نامه ای به سران جمهوری اسلامی، با تاکید بر اشتراکات دینی کشورش با ایران، از اهمیت وحدت در برابر قدرت های شرور سخن بگوید.