در آسیب شناسی زنجیره تولید فولاد و عدم تناسب سودآوری در هر بخش از تولید می توان گفت که این روش صحیحی نیست که در ابتدای زنجیره که فقط استخراج سنگ از معدن و تبدیل به کنسانتره است 70درصد سود وجود داشته باشد، اما وارد فولادسازی که بشود 25درصد و در نورد 10 درصد سود باشد اما از طریق خرید سهام مشترک بین سرمایه گذاران در زنجیره های مختلف تولید می توان به منافع مشترک رسید.

معدن سود سرشاری دارد و از نظر فنی هم آنچنان تکنولوژی پیشرفته ای نمی خواهد در حالی که در مرحله بعد اما مواد اولیه به فولاد تبدیل می شود، سود فولادساز از یک سوم سود معدن دار هم کمتر می شود. از این مرحله که عبور می کنیم و ورق تولید می کنیم، تولید نورد هم سودی ندارد و قیمت تمام شده تکافوی هزینه هایش را هم نمی کند.