صرف اینکه برای ایجاد وحدت و انسجام سیاسی مجمعی از نیروهای انقلاب تشکیل دهیم که این نیروهای انقلابی کنار هم بنشینند و به بحث و گفت وگو بپردازند کافی نیست: پیش از این باید مشخص کرد که اساسا چه کسانی به عنوان نیروهای انقلاب شناخته می شوند. باید دقیقا مشخص شود که بر چه اساسی این نیروها قرار است دور هم جمع شوندو آیا همه افرادی که از آنها با عنوان نیروی انقلابی یاد می شود به چارچوب ها معتقدند یا نه. انقلاب و نظام چارچوب هایی دارد که در صورتی که افراد به این چارچوب ها معتقد و ملتزم باشند می توانند جزیی از نیروهای انقلاب محسوب شوند. اگر صرفا نیروهایی که در انقلاب موثر بوده اند را نیروی انقلابی بدانیم، کافی نیست چون در این صورت منافقین هم جزو نیروهای انقلاب محسوب می شوند در صورتی که تنها شخصیت هایی که به حکومت دینی، قانون اساسی و ولایت فقیه معتقد و اصل انقلاب، نظام و رهبری را قبول داشته باشند نیروهای انقلاب هستند. اما در صورتی که همه افراد پایبند به این اصول ولو با وجود اختلاف سلیقه با در نظر گرفتن این چارچوب ها دور هم بنشینند و هم فکری کنند تاثیرگذار خواهد بود و حتی اگر اختلاف نظر یا گلایه ای وجود داشته باشد قابل حل و فصل است، مشروط بر اینکه همه این نیروها به چارچوب ها اعتقاد داشته باشند و به دور از عناوین اصلاح طلب و اصولگرا که چندان جامعیتی هم ندارد این اختلافات را برطرف کنند. از سویی در مورد اصلاح طلبی که طیف های مختلف را دربرمی گیرد هم باید این چارچوب ها رعایت شود. در صورتی که اصلاح طلبی به مفهوم غربی آن مطرح باشد عبور از انقلاب محسوب شده و اساسا افرادی که اصلاح طلبی با مفهوم غربی را قبول دارند جزیی از نیروهای انقلاب نیستند. من بارها پیشنهاد داده ام که اصلاح طلبانی که این چارچوب ها را قبول دارند منشوری بنویسند تا اصلاح طلبان واقعی با کسانی که با عنوان اصلاح طلبی خارج از نظام تعریف می شوند تمییز داده شوند که در این صورت هم می توان به تشخیص نیروهای انقلابی واقعی کمک کرد.