یک وقت هایی هم انتظار این طور معنا می شود: این طور که ساده و آرام و ساکت، هزاران کیلومتر دورتر از خانه، یک گوشه ای بنشینی و منتظر باشی تا خبری بیاید و تو و هم خانه ای ها را شاد کند. شبیه همین عکس های بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران که صبح روز یکشنبه خود را کنار هم گذراندند تا وقتی درهای جلسه مدیران کنفدراسیون آسیا باز شد، خبرهای شاد و ماندنی را بشنوند. اما پشت درها، به بازگشت دسته جمعی این بازیکن ها رای داده شد و ماندن بازیکن های تیم ملی عراق. حالااز همه آنچه در روز یکشنبه به کادر فنی تیم ملی فوتبال ایران رفته، فقط همین عکس ها مانده و نگاه هایی که گذشت زمان می گوید: غمگین است.