در ابتدا باید تاکید کنم که حوزه اصلی سیاست به مولفه هایی نیاز دارد که یا در وجود آن مکتب عرفانی که عارف در آن رشد کرده است وجود ندارد یا خصیصه هایی است که در خود آن عارف به لحاظ مسائل نفسانی و شخصی وجود ندارد. در ذات پاره ای از مکاتب حتی مکاتب اسلامی، مبارزه با حاکم جائر وجود ندارد بلکه حاکم ولی امر، هر کسی با هر سلیقه و سبک و سیاقی که باشد در زمره اولی الامر محسوب می شود و جدال با او نه تنها خوب و عادلانه نیست بلکه ظلم و خلاف عدل است. از این جهت او مجاز نیست و به خود اجازه نمی دهد که وارد عرصه سیاست شود چون فقه چنین عارفی که مکتب عرفانی خویش را خودش براساس همان مکتب جامع انتخاب کرده است مجال