جشنواره فیلم فجر با همه سایه روشن های مداومش، ویترین سینمای ایران محسوب می شود. قاعدتا تنوع بیشترین کاربرد و اهمیت را در جذابیت این ویترین سالانه دارد. در شرایطی که ما بخش خصوصی حرفه ای خود را که نگاهی کلان و جامع الاطراف به کلیت سینما داشته باشد از دست داده ایم، این خلارا- عمدتا- تهیه کنندگان و سرمایه گذارانی پر می کنند که از دل خود این نظام برخاسته اند. سیدجمال ساداتیان، منوچهر محمدی، جواد نوروزبیگی، سعید سعدی، احمد میرعلایی و... چند نمونه شناخته شده از فعالان این عرصه بوده و هستند. آن چیزی که در نقطه انتخاب اکثر این افراد مشاهده می شود، جوان گرایی و نوعی نگاه مصلحانه و غیررادیکال و آمیخته