مناقشه بر سر پیاده روی جناب ظریف تمامی ندارد. دکتر روحانی هم به این مجادله ورود کرده و فرمودند: «حالاممکن است ایراد بگیرند و بگویند تند و کند راه رفته، کت اش کج بوده و یاعینک اش طوری بوده است؛ اینها حرف نشد!» عموجان دلواپس ما هم فورا واکنش نشان دادند: «یک دفعه بفرمایید لال شویم و حرف نزنیم. درباره کی روش که چیزی نگوییم، به ظریف هم از گل نازک تر نگوییم، بی زحمت بفرمایید اجازه داریم درباره آلودگی هوا صحبت کنیم؟»

شما سرور ما هستید. البته با توجه به بارش های اخیر و وزش باد در پایتخت فعلا هوای صاف و تمیزی را مشاهده می کنیم و صحبت از آلودگی کج سلیقگی است. عموجان خشمگین شده و فرمودند: «پس کج و راستی سلیقه را هم شما باید تعیین کنید. عجب! لابد یارانه ثروتمندان را اگر قطع کنید، کج سلیقگی خواهد بود.»

چه عرض کنیم. دلواپسان قبلا درباره دسته گل های دوستان سابق شان سکوت می کردند اما حالابا هر زوری شده تلاش می کنند تا این دسته گل ها را با سنجاق به طرف مقابل الصاق کنند، چاره چیست؟ بعضی وقت ها در بازی آنقدر لاف زنی طرف مقابل تابلو و گل درشت است که چاره ای جز لبخند تلخ برای تان باقی نمی ماند. باشد رحیمی هم مال ما. مرتضوی و زنجانی چطور؟ تعارف نکنید؛ جا زیاد داریم.

عموجان زهرخندی تحویل ما داده و فرمودند: «شما کل یوم مبهوت غربی ها هستید. حتی وزیر کارتان هم قربان صدقه کی روش رفته و گفته باید الگوی کی روش را در اقتصاد هم پیاده کنیم. این کی روش دارد به کابوس تبدیل می شود. همین روزهاست که کنار دست ظریف بنشیند و مذاکرات را مدیریت کند. خب کل مملکت را کنترات بدهید دست کی روش و خیال همه را راحت کنید. حداقل این جوری می دانیم با کی طرف هستیم.» عموجان مزاح می فرمایید. البته به قول وزیر محترم آموزش و پرورش بعضی ها عادت کرده اند ساز مخالف بزنند. چه کار می شود کرد، الان کی روش محبوب است تقصیر ماست؟ چه کار کنیم؟ آقا اسفندیار رفتگر زحمتکش محله ما از راه رسیده و فرمودند: «عوض اینکه بر سر رحیمی و کی روش دعوا کنید چهار قدم پیاده تا سر کوچه بیایید و آشغال ها را داخل سطل بیندازید. این دعواها نان و آب می شود؟ والله، بالله و تالله که عقل سالم در بدن سالم است...»

ما:...

عموجان:...

جناب محسن حاجیلو: